El-Xhumah 27 Rabi el-Thani 1430 / 24 04 2009
"Prapë kemi fjetur dhe jemi bërë popull i pavetëdijshëm. Le të themi se populli është bërë i pavetëdijshm – por edhe ne gjithashtu, ne gjithashtu, na quaj muxhahida, na quaj islamista, na quaj si të duash – edhe ne njashtu jemi bërë të pa vetëdijshëm. Diturin që e kemi pasur e kemi rrënuar, diturin të cilën e kemi pasur nuk e përmirësojmë..."
--------------------------------------------------------------------------------
"Duhet ta dimë tani, tani në paqe – kush jemi, çka dëshirojmë dhe si ta realizojmë atë. E jo të japim me mijëra jetëra për vetëdijshmërin dhe këshillimin. Ne kemi qenë të vetëdijshëm vetëm aq sa ka zgjatë lufta, dhe disa javë pas luftës." "Prapë kemi fjetur dhe jemi bërë popull i pavetëdijshëm. Le të themi se populli është bërë i pavetëdijshm – por edhe ne gjithashtu, ne gjithashtu, na quaj muxhahida, na quaj islamista, na quaj si të duash – edhe ne njashtu jemi bërë të pa vetëdijshëm. Diturin që e kemi pasur e kemi rrënuar, diturin të cilën e kemi pasur nuk e përmirësojmë..."
Këto janë fjalë prej ligjëratës të mbajtur në javën e kaluar. Ligjëruesi është ish muxhahid i njohur i Bosnjës. Çka është më e keqja, se kjo nuk ka të bëjë vetëm për luftëtarët, por për hatibët, muderrisët, mendimtarët, intelektualët, këshilltarët, aktivistët, thirrësit, reprezentuesit, pra edhe për numrin e madh të shehave, prej muxhahidëve. Të gjithë ne me vëmendje të plotë, me sy dhe veshë të hapur jemi munduar që çdo fjalë të tij t’ia përcjellim zemrave tona, në mënyrë që të forcohemi në fe. Me përgjegjësi vërtetoj se nuk ka pasur thirrës më të dëgjuar prej rrethit tonë. Fjalët e tija kanë bartë një peshë të madhe. Njerëzit kanë qenë të gatshëm që ti investojnë shpirtrat e tyre për rrugën në të cilën ai ka bërë thirrje. Të gjithë jemi ngopur me derset të cilat janë shumë relevante edhe në ditët e sotme: Kufri ndaj tagutit, Shirku i shekullit 20, etj.
Sot pamja është diç tjetër. Shumë pak prej të pranishmeve i dëgjojnë ligjëratat e tija në internet. Prej atij numri të paktë edhe më pakë janë ata që e kuptojnë se për çka është fjala dhe kush është ligjëruesi. Kjo vërehet prej pyetjeve të dëgjuesve, nëse janë në program. Prej atij numrit të vogël që e kuptojnë se për çka bëhet fjalë, janë edhe më pak ata që mendojnë që eventualisht të praktikohet prej asaj që është dëgjuar.
Pse është ndryshuar gjendja aq shumë në drejtim negativ? Pse kaq mos interesim, vdekshmëri dhe pa shpresuar?
Përgjigja mund të gjendet në ligjëratat e arta të tija të mëparshme. Ende më kujtohen ligjëratat ku flet se si e vërteta dhe rrena, apo më preciz se si haku dhe batili, nuk mund të bien në ujdi. Ata janë në një konflikt të vazhdueshëm, nëse dikush si individ e lëshon hakun duhet të pajtohet me batilin, që kjo nuk e ndryshon konfliktin hak-batil. Ashtu, dikur, demokracia ka qenë shirku më i madh i kohës tonë, teuhidi në hakimije ka qenë më i rëndësishmi për situatën momentale të umetit. Sot, demokracia është bërë lehtësim, teuhid el hakimije thuajse as që ceket, ndërsa flitet për vendosjen e xhematit islamik i cili ka ekzistuar dikur.
Shtrohet pyetja a mos ka ndryshuar demokracia 14 vitet e fundit, apo njerëzit të cilët flasin për atë e kanë ndërruar mendjen?! Nuk ka dyshim se është kjo e dyta dhe në të fshihet arsyeja e mosinteresimit për thirrje drejtë saj.
Shumë shejha dhe disa dijetarë të dikurshëm të muxhahidëve e kanë ndërruar mendjen në dekadën e fundit. Selman el-Auda, Sefer el-Hauali, Nasir el-Omeri, derisa edhe autori i punimeve të njohura të xhihadit të sotëm Dr. Fadl (Sejid Imam Sherif). Ka pas prej atyre prej dijetarëve të xhihadit të cilët i kanë tradhtuar muxhahidët deri në atë masë sa që ju kanë bërë thirrje që të dorëzohen.
Donë të thotë, rasti i Bosnjës nuk është i izoluar por është vetëm një pamje e ndodhive globale
Me çdo njohuri është e dhimbshme që ndonjë i ri të ketë heqë dorë prej rrugës në të cilën kanë qenë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, dhe të sahabëve, por cilat janë arsyet që njerëzit e ditur po bëjnë lëshime në qëndrimet e tyre, qoftë ajo që ka të bëjë me principet e akides apo metodologjisë së punës për fe?
Lëshimi i menhexhit selefo-xhihadik
Më parë shumë herë kemi pas rastin të dëgjojmë se ne i takojmë menhexhit selefi. I pasojmë më të mirët, gjeneratat e para. Në këtë rrugë qëllimi nuk i arsyeton mjetet. Tani më atë nuk e dëgjojmë se siç duket mjetet kanë ndryshuar. Disa do të thonë se nuk kanë heq dorë prej xhihadit, vetëm se mënyra e luftës sot është ndryshe prej asaj që ka qenë në kohën e luftës. Ndoshta lufta prej malit dhe kodrave është hedhur në ndërtesat e parlamentit (demokratik) të mushrikëve. Ndërsa selefit e mëparshëm janë bërë ihvanca, kështu që rregulla, qëllimi nuk i arsyeton mjetet ka rënë në ujë.
Disa të tjerë do të thonë se ata nuk janë për të hyrë në parlament, dhe se ata nuk e konsiderojnë atë të lejuar, por prapë i përkrahin qëndrimet e propaganduara prej dijetarëve të Mbretërisë Saudite.
11 shtatori
Testi më i madh i kësaj epoke definitivishtë ka qenë ndodhia e 11 shtatorit. Shteti i cili posedon armë bërthamore dhe e vetmja që ndonjëherë ti ketë përdorur në luftë (në bombardimin e Hiroshimës dhe Nagasakit), është nisur në një luftë të hapur me islamin. Kemi parë se si edhe ata që nuk ishin musliman i rruanin mjekrat që mos ndokush gabimisht do ti mbyt apo do ti fut në burg. Kemi dëgjuar për "muftinjët e mençur" se si muslimaneve për shkak të sigurisë iu lejohet të dalin prej shtëpisë pa hixhab – që mos të sulmohen fizikisht – kështu që disa gra të cilat kanë qenë të mbuluara 20-25 vite e kanë dëgjuar at fetvah dhe janë zbuluar.
Mjekra dhe hixhabi janë, gjëra të jashtme të dukshme, por prapë më të gjorit kanë qenë ata të cilët i kanë ndërruar bindjet e tyre, akiden, besimin i cili është i mbrojtur në zemrën e njeriut. Askush pos Allahut nuk e dinë se çka në zemrën e njeriut, por disa si të jenë frikuar se dikush prej njerëzve mos po kupton për imanin në zemrat e tyre dhe në këtë mënyrë i janë përshtatur dëshirave të njerëzve. Jo vetëm që i kanë lëshuar bindjet e tyre, por edhe të tjerët kanë filluar që ti thërrasin në ato, duke mos u turpëruar as prej Allahut e as prej njerëzve.
Tërheqja strategjike e Talibaneve dhe xhihadi saudit në emër të Amerikës
Të mësuar me një përvojë shumë vitesh të luftimeve dhe të vetëdijshëm se nuk është praktike të bëhet një luftë e hapur konvencionale me llojin e ri të armikut, muxhahidët e Afganistanit vendosin për një tërheqje strategjike prej qyteteve të Afganistanit, në mënyrë që ti ri kthehen luftimeve guerile për ti dhënë gjakderdhje armikut deri në vdekje. E kanë ditur se bëhet fjalë për një konflikt, që sipas të gjitha paragjykimeve, nuk do të zgjatë vetëm disa muaj, por do të zgjatë me vite e ndoshta edhe me dekada. Është dashur që të përgatiten për një takt me të cilin mund të vazhdohet larg në një të ardhme të papërcaktuar dhe pikërisht ashtu vepruan.
Ata që kanë qenë të luhatur prej sprovave të mëhershme, këtë hapë strategjik e kanë kuptuar si humbje dhe kanë ardhur deri në konkludim të frikacakëve. Sikurse kanë dashur të thonë "Ne besojmë në xhihad, por jo kundër Amerikës"...
Kur ka qenë në interes të Amerikës që muslimanët ta mundin Rusin në Afganistan, Arabia Saudite dhe dijetarët e mbretit haptas i kanë bërë thirrje rinis që ti përgjigjen thirrjes për xhihad. Mirëpo, kur në të njëjtin vend, në Afganistan, është paraqit armiku tjetër, Amerika, e njëjta kryesi felëshuese e ndalon dhe e dënon ashpër pjesëmarrjen në luftën e re. Kjo ka qenë arsyeja që shejh Nasir bin Hama del-Fahd e ka shkrua një deklaratë të shkurtër me titull "Ashtu është kur xhihadi është për hir të Amerikës".
Humbja e rrejshme e Shtetit Islamik të Afganistanit, ndërsa nga një anë pëshpëritja shejtanike e dijetarëve mbretërorë, ndërsa nga ana tjetër i kanë sjellë disa që të mendojnë për pjesëmarrje në sistemin shtetëror demokratik. Shejtani ua ka zmadhuar forcën ushtarake të kafirave, dhe mundësin për rezistencë ua ka paraqitur si të pamundshme. Kështu që e vetmja zgjedhje e mbetur ka qenë që ti pranojnë rregullat e lojës të okupatorit.
Hubali i kohës sonë e përhap demokracinë me shpatë
Ajo që flitet për islamin, është se është përhapur me shpatë. Çdo njeriu normal dhe intelektuali i është e qartë se asnjë ide, e veçanarishtë sistemi i hakimijes, nuk ka mundësi të përhapet në tokë pa forcë ushtarake. Islami nuk ka qenë i veçantë në këtë rregull, ashtu siç nuk është përhapja e demokracisë sot. I vetmi dallim është se Amerika sot në vend të shpatës përdorë bomba me fuqi të habitshme, duke mbytur një numër të madh të civilëve duke e quajtur dëm kolektiv. Kurse, kur në anën tjetër, iu përgjigjen më armatim relativisht primitiv në krahasim me të tyre dhe gjatë asaj mund të pësoj ndonjë civil, dhe kjo në media tregohet si një akt i pa njerëzishëm terrorist.
Amerika me forcë po e vendos qeverisjen demokratike në Afganistan dhe në Irak, duke vendosur kukullat e saja si liderë të zgjedhur "legjitim".
Kështu që njëri prej të "magjistëruarëve" pasi që është kthyer prej studimeve ka mbajt një ligjëratë në Bihaq dhe ka pohuar se gabimi më i madh i sunive në Irak ka qenë që i kanë bojkotuar zgjedhjet demokratike. Dijetarët e mbretit kanë gjetur arsyetim duke e përdredhur komentimin e rregullave të fikut "zgjedhja e një të keqe më të vogël për shkak të një dobie më të madhe" dhe të ngjashme, në mënyrë që ta lejojnë shirkun e demokracisë. Derisa eksplodimet e bombave amerikane drejtoheshin ndaj kodrave të Tora Bores larg Gadishullit Arabik me mijëra kilometra, sikur ata zgjidhnin të keqen më të vogël ndërmjet atyre bombave dhe shirkut të demokracisë.
Hamasi bie në kurthin e shirkut
Lëvizja ihvane e Hamasit në Palestinë hynë në garat demokratike të dizajnuar prej anës së Amerikës në vitin 2006. Amerikanët kanë shpresuar se, siç pohon njëri prej tyre, që Hamasi të humbë në zgjedhje, por edhe nëse fiton më lehtë do të jetë që të vihet nen kontroll kur të bëhet qeveri "legjitime" dhe ashtu do ta bart përgjegjësin për tërë atë që do të ndodhë në territorin që ai do ta këtë nen sundim.
Me dështimin e përpjekjeve të mëparshme të ihvancëve që të kapen për pushtet në Algjeri dhe Egjipt përmes votimeve, muslimanëve u është bërë e qartë mospranimi i një veprimi të tillë. Mirëpo, kësaj radhe ka qenë ndryshe – Hamasi ka fituar në zgjedhje. Ajo fitore e dukshme e dunjas në të vërtet ka qenë një disfatë e madhe për tërë Umetitn. Disa shejha që kanë qenë armiq të mëdhenj ndaj demokracisë, idesë së shirkut, kanë filluar që ti zbusin qëndrimet e tyre.
Ai trend global nuk e la anash as Bosnjën. Muxhahidët e dikurshëm të cilët kanë qenë të gatshëm që jetët e tyre ti japin në rrugë për ngritjen e ligjit të Allahut, duke e parë suksesin e dukshëm të Hamasit, mendojnë për krijimin e partisë politike e cila do të hynte në platformën demokratike.
Edhe më herët kishte hyrje individuale në partitë ekzistuese politike, por ato kanë qenë raste të izoluara nga ana e ihvancave të njohur. Kësaj here është fjala për ata të cilët ende paraqiten si selefij, edhe pse vetëm se kaherë e kanë braktis rrugën e selefëve.
Gjendja në Gaza
Populli e vlerësonte Hamasin në krahasim me lëvizjen kriminele nacionaliste të Fatahut. Për këtë arsye Hamsit i ka shkuar për dore që të paraqitet si lëvizje e pastër islame, edhe pse, ata të cilët janë të udhëzuar në fe, lehtë do ta vrejnë distancimin e madh të tyre prej principeve islame. Shumë konflikte ndërmjet palestinezëve shihen si luftëra ndërmjet dy grupeve: Hamasit dhe Fatahit. Mirëpo, rritja e vogël e dukshme e muxhahidëve të vërtet po bëhet gjithnjë e më e fuqishme. Siç është Ebu Mustafa, lideri i lëvizjes xhihado-selefiste në Gaza i cili thotë "Hamasi paraqet stilin e islamit amerikan..."
Çdoherë e më shumë një numër i madh i pjesëtarëve të krahut ushtarak të Hamasit po e sheh devijimin e tyre dhe po i bashkëngjiten menhexhit të selefive. Ebu Mustafa, pjesëtarët e Hamasit i krahason me akullin në diell duke pohuar se çdo minutë ata po shkrihen ndërsa selefit po bëhen të shumë numërt. Ai thotë se ata do ti japin Hamasit shansin që të kthehet prej rrugës së devijuar. Ai shpreson se konflikti i armatosur nuk do të jetë i nevojshëm pasi që Hamasi më hapin e tij po e shkatërron vetveten.
Sulmi në Gaza
Të gjithë e mbajmë në mend sulmin jevrej në Gaza para 3 muajve, kur janë mbytur më shumë se 1300 njerëz prej të cilëve gati gjysma kanë qenë civil. Në fillim të sulmit jevrej kemi pas rastin që të dëgjojmë deklarata të ashpra të liderit të Hamasit pos të tjerash "po e fillojmë intifadën e tretë", "do të dërgojmë operacione shehide në Izrael", etj. Natyrisht, se shumë shpejtë është vërtetuar se të gjitha ato kanë qenë biseda të thata, për arsye se nuk ka pasur as intifadë e as operacione shehide. Derisa edhe ata disa ushtarë të mbytur izraelit janë mbytur prej pronarëve të tankeve të tyre të cilët kanë menduar se bëhet fjalë për ushtarët e Hamasit.
E vetmja gjë që Hamasi ka qenë i mirë është që ti fotografoj të vdekurit nëpër rrugët e Gazës dhe duke i treguar ato foto në media. Në mënyrë që të pritet ndihmë prej Amerikës dhe Evropës, apo prej bashkësisë kafire ndërkombëtare, e jo prej Allahut.
Prej intervistës të emirit Supyan, muxhahidëve të Kaukazit, kuptojmë derisa një muxhahid të menhexhit selefi, i cili besohet të ketë kaluar prej Egjiptit në Gaza prej dëshirës për shehidllëk në luftë kundër jevrejëve, Hamasat e kanë arrestuar dhe ia kanë dorëzuar shërbimit sekret të Egjiptit. Ja edhe një pjese e shkëputur prej asaj interviste:
"KC:’... e pakëndshme është ti dëgjosh lajmërimet e liderëve të Hamasit. subhanAllah, ata mbështetën në Perëndimin, në bashkësinë Evropiane, në Obamën! Në përpjekje që të tregojnë besnikërinë e tyre ndaj demokracisë, kanë shkuar aq larg sa që një muxhahid ia kanë dorëzuar shërbimit sekret të Egjiptit, duke e emëruar pjesëtar të El-Kaides."
Emiri Supyan: Mashtrimi dhe Iluzioni i Hamasit shtrenjtë po i kushtojnë popullit palestinezë. Sionistët aprovojnë egërsinë në atë tokë ka 60 vite duke i mbytur muslimanët në mënyrën më barbariste. Sionistët vazhdimisht bombardojnë dhe sulmojnë, zbatojnë sulme nënçmuese dhe operacione të mëdha ushtarake. Në të njëjtën kohë, Hamasi nuk ua ka siguruar strehimet e thjeshta popullit (prej aeroplanëve). Donë të thotë se ata nuk janë përgatitur për një luftë serioze, nuk ka ndonjë vend në botën islame të jenë dërguar para më tepër prej vendeve arabe se sa në Palestinë.
Reagimet
Duke e pasur parasysh atë, shumica e atyre që e kanë marrë rrugën e demokracisë, si shembull e kanë marrë Hamasin, duke shpresuar se do të lihen të qetë nëse i pranojnë rregullat e lojës të mveshura prej perëndimit, disa prej nesh kanë shpresuar se këto ndodhitë e fundit do të jenë argument për të kuptuar se shirku i quajtur demokraci nuk garanton siguri. Përkundrazi ajo është një rrugë drejtë nënçmimit në dynja dhe xhehenemit të përhershëm në ahiret, Allahu na mbrojt prej tij.
Në vend të asaj që të marrin mësim për tu mbushur mend, bindja e tyre për rrugën e drejtë të Hamasit edhe më shumë u është shtuar. Në numrin më të ri, të revistës të dikurshme islame ndërsa tani politike është paraqitur teksti "Holokosti sionist në Gaza" duke ju falënderuar Hamasit dhe Ismail Hanijut (liderit të tyre) si "Reprezentues Islamik."
Qorrsokaku – ku më tutje?
Është e qartë se shumë tekste kanë ndikuar që njerëzit ta ndërrojnë bindjen e tyre. Edhe përkundër përpjekjeve të reja për tu themeluar një parti politike për të dalë në zgjedhje, në regjionin e BH ajo ende nuk ka ndodhë. Me tërë këtë ide është arritur në qorrsokak që është vështirë për të dalë prej tij. Në realizimin e kësaj ideje nuk ka shumë interesim, e as tërheqja prej saj nuk është e thjeshtë apo ndoshta shejtani ashtu ua paraqet. Prej fjalëve të iniciatorit të kësaj ideje mund të shihet se është i vetëdijshme për problemin në të cilin gjinden:
"Allahu na i ka zëvendësuar hoxhallarët kur ata i janë dedikuar jetës së lehtë dhe disa ritualeve – islame... Allahu na ka ardhur me këtë sahwa-zgjim të ri (dhe njerëz) të cilët i janë dedikuar tërë jetën e tyre islamit dhe e kanë përqafuar tërë islamin...nëse disa prej nesh nuk e dëshirojnë atë – Allahu do të sjellë të tjerë të cilët do ta dëshirojnë atë, ndërsa neve davetxhive-thirrësve do të na takoj vendi i hoxhallarëve të viteve 90-ta..."
"...se vallahi ia kamë frikën dënimit të Allahut ndaj nesh, të cilat i kemi ditur, i kemi shijuar, ndërsa tani kemi zgjedhë disa të tjerë, rrugë të lehta të punës për islam. Lehtë është të gjesh arsyetim për veten tënde para njerëzve dhe në dynja. Por, tek Allahu është vështirë."
E vetmja zgjedhje pozitive për këta njerëz është që ti pendohen Allahut dhe ti braktisin ligjet të cilat i kanë shpikur njerëzit. Për hakimije të bëhet xhihadi, të derdhet gjaku, të mobilizohet ushtria... Të gjithë kafirat në botë janë bashkuar kundër vendosjes të ligjit të Allahut në tokë. Me humbjen e komunizmit dhe ideve tjera, demokracia mbet e fundit dhe e vetmja për të ju kundërvu islamit pra si ka mundësi që dikush të qëndrojë në anën e demokracisë dhe në të njëjtën kohë ta konsideron vetën muxhaid? Muxhahida janë ata të cilët luftojnë që fjala e Allahut të jetë më e larta, ndërsa demokracia më e ulëta.
Elhamdulilah, Allahu nuk e ka bërë që islami të varet prej këtyre njerëzve. Rruga e drejt dallohet qartë prej devijimit. Edhe sikur ata të pendoheshin kurrë në mesin tonë nuk do ta kishin atë autoritet që dikur e kanë pasur për arsye se do të ekzistoj një dozë e skepticizmit në shikim të përsëritjes të devijimit të tyre. Ne nuk i lusim ata që të pendohen për arsye se islami nuk varet prej tyre, por ajo është mirë për vetë ata, para se të jetë vonë.
Xhumu'a, 7. rabiu-thaani 1430. h. (3. prill 2009)
Dr. Ebu Hazim el-Xhibali
"Prapë kemi fjetur dhe jemi bërë popull i pavetëdijshëm. Le të themi se populli është bërë i pavetëdijshm – por edhe ne gjithashtu, ne gjithashtu, na quaj muxhahida, na quaj islamista, na quaj si të duash – edhe ne njashtu jemi bërë të pa vetëdijshëm. Diturin që e kemi pasur e kemi rrënuar, diturin të cilën e kemi pasur nuk e përmirësojmë..."
--------------------------------------------------------------------------------
"Duhet ta dimë tani, tani në paqe – kush jemi, çka dëshirojmë dhe si ta realizojmë atë. E jo të japim me mijëra jetëra për vetëdijshmërin dhe këshillimin. Ne kemi qenë të vetëdijshëm vetëm aq sa ka zgjatë lufta, dhe disa javë pas luftës." "Prapë kemi fjetur dhe jemi bërë popull i pavetëdijshëm. Le të themi se populli është bërë i pavetëdijshm – por edhe ne gjithashtu, ne gjithashtu, na quaj muxhahida, na quaj islamista, na quaj si të duash – edhe ne njashtu jemi bërë të pa vetëdijshëm. Diturin që e kemi pasur e kemi rrënuar, diturin të cilën e kemi pasur nuk e përmirësojmë..."
Këto janë fjalë prej ligjëratës të mbajtur në javën e kaluar. Ligjëruesi është ish muxhahid i njohur i Bosnjës. Çka është më e keqja, se kjo nuk ka të bëjë vetëm për luftëtarët, por për hatibët, muderrisët, mendimtarët, intelektualët, këshilltarët, aktivistët, thirrësit, reprezentuesit, pra edhe për numrin e madh të shehave, prej muxhahidëve. Të gjithë ne me vëmendje të plotë, me sy dhe veshë të hapur jemi munduar që çdo fjalë të tij t’ia përcjellim zemrave tona, në mënyrë që të forcohemi në fe. Me përgjegjësi vërtetoj se nuk ka pasur thirrës më të dëgjuar prej rrethit tonë. Fjalët e tija kanë bartë një peshë të madhe. Njerëzit kanë qenë të gatshëm që ti investojnë shpirtrat e tyre për rrugën në të cilën ai ka bërë thirrje. Të gjithë jemi ngopur me derset të cilat janë shumë relevante edhe në ditët e sotme: Kufri ndaj tagutit, Shirku i shekullit 20, etj.
Sot pamja është diç tjetër. Shumë pak prej të pranishmeve i dëgjojnë ligjëratat e tija në internet. Prej atij numri të paktë edhe më pakë janë ata që e kuptojnë se për çka është fjala dhe kush është ligjëruesi. Kjo vërehet prej pyetjeve të dëgjuesve, nëse janë në program. Prej atij numrit të vogël që e kuptojnë se për çka bëhet fjalë, janë edhe më pak ata që mendojnë që eventualisht të praktikohet prej asaj që është dëgjuar.
Pse është ndryshuar gjendja aq shumë në drejtim negativ? Pse kaq mos interesim, vdekshmëri dhe pa shpresuar?
Përgjigja mund të gjendet në ligjëratat e arta të tija të mëparshme. Ende më kujtohen ligjëratat ku flet se si e vërteta dhe rrena, apo më preciz se si haku dhe batili, nuk mund të bien në ujdi. Ata janë në një konflikt të vazhdueshëm, nëse dikush si individ e lëshon hakun duhet të pajtohet me batilin, që kjo nuk e ndryshon konfliktin hak-batil. Ashtu, dikur, demokracia ka qenë shirku më i madh i kohës tonë, teuhidi në hakimije ka qenë më i rëndësishmi për situatën momentale të umetit. Sot, demokracia është bërë lehtësim, teuhid el hakimije thuajse as që ceket, ndërsa flitet për vendosjen e xhematit islamik i cili ka ekzistuar dikur.
Shtrohet pyetja a mos ka ndryshuar demokracia 14 vitet e fundit, apo njerëzit të cilët flasin për atë e kanë ndërruar mendjen?! Nuk ka dyshim se është kjo e dyta dhe në të fshihet arsyeja e mosinteresimit për thirrje drejtë saj.
Shumë shejha dhe disa dijetarë të dikurshëm të muxhahidëve e kanë ndërruar mendjen në dekadën e fundit. Selman el-Auda, Sefer el-Hauali, Nasir el-Omeri, derisa edhe autori i punimeve të njohura të xhihadit të sotëm Dr. Fadl (Sejid Imam Sherif). Ka pas prej atyre prej dijetarëve të xhihadit të cilët i kanë tradhtuar muxhahidët deri në atë masë sa që ju kanë bërë thirrje që të dorëzohen.
Donë të thotë, rasti i Bosnjës nuk është i izoluar por është vetëm një pamje e ndodhive globale
Me çdo njohuri është e dhimbshme që ndonjë i ri të ketë heqë dorë prej rrugës në të cilën kanë qenë Pejgamberi salallahu alejhi ue selem, dhe të sahabëve, por cilat janë arsyet që njerëzit e ditur po bëjnë lëshime në qëndrimet e tyre, qoftë ajo që ka të bëjë me principet e akides apo metodologjisë së punës për fe?
Lëshimi i menhexhit selefo-xhihadik
Më parë shumë herë kemi pas rastin të dëgjojmë se ne i takojmë menhexhit selefi. I pasojmë më të mirët, gjeneratat e para. Në këtë rrugë qëllimi nuk i arsyeton mjetet. Tani më atë nuk e dëgjojmë se siç duket mjetet kanë ndryshuar. Disa do të thonë se nuk kanë heq dorë prej xhihadit, vetëm se mënyra e luftës sot është ndryshe prej asaj që ka qenë në kohën e luftës. Ndoshta lufta prej malit dhe kodrave është hedhur në ndërtesat e parlamentit (demokratik) të mushrikëve. Ndërsa selefit e mëparshëm janë bërë ihvanca, kështu që rregulla, qëllimi nuk i arsyeton mjetet ka rënë në ujë.
Disa të tjerë do të thonë se ata nuk janë për të hyrë në parlament, dhe se ata nuk e konsiderojnë atë të lejuar, por prapë i përkrahin qëndrimet e propaganduara prej dijetarëve të Mbretërisë Saudite.
11 shtatori
Testi më i madh i kësaj epoke definitivishtë ka qenë ndodhia e 11 shtatorit. Shteti i cili posedon armë bërthamore dhe e vetmja që ndonjëherë ti ketë përdorur në luftë (në bombardimin e Hiroshimës dhe Nagasakit), është nisur në një luftë të hapur me islamin. Kemi parë se si edhe ata që nuk ishin musliman i rruanin mjekrat që mos ndokush gabimisht do ti mbyt apo do ti fut në burg. Kemi dëgjuar për "muftinjët e mençur" se si muslimaneve për shkak të sigurisë iu lejohet të dalin prej shtëpisë pa hixhab – që mos të sulmohen fizikisht – kështu që disa gra të cilat kanë qenë të mbuluara 20-25 vite e kanë dëgjuar at fetvah dhe janë zbuluar.
Mjekra dhe hixhabi janë, gjëra të jashtme të dukshme, por prapë më të gjorit kanë qenë ata të cilët i kanë ndërruar bindjet e tyre, akiden, besimin i cili është i mbrojtur në zemrën e njeriut. Askush pos Allahut nuk e dinë se çka në zemrën e njeriut, por disa si të jenë frikuar se dikush prej njerëzve mos po kupton për imanin në zemrat e tyre dhe në këtë mënyrë i janë përshtatur dëshirave të njerëzve. Jo vetëm që i kanë lëshuar bindjet e tyre, por edhe të tjerët kanë filluar që ti thërrasin në ato, duke mos u turpëruar as prej Allahut e as prej njerëzve.
Tërheqja strategjike e Talibaneve dhe xhihadi saudit në emër të Amerikës
Të mësuar me një përvojë shumë vitesh të luftimeve dhe të vetëdijshëm se nuk është praktike të bëhet një luftë e hapur konvencionale me llojin e ri të armikut, muxhahidët e Afganistanit vendosin për një tërheqje strategjike prej qyteteve të Afganistanit, në mënyrë që ti ri kthehen luftimeve guerile për ti dhënë gjakderdhje armikut deri në vdekje. E kanë ditur se bëhet fjalë për një konflikt, që sipas të gjitha paragjykimeve, nuk do të zgjatë vetëm disa muaj, por do të zgjatë me vite e ndoshta edhe me dekada. Është dashur që të përgatiten për një takt me të cilin mund të vazhdohet larg në një të ardhme të papërcaktuar dhe pikërisht ashtu vepruan.
Ata që kanë qenë të luhatur prej sprovave të mëhershme, këtë hapë strategjik e kanë kuptuar si humbje dhe kanë ardhur deri në konkludim të frikacakëve. Sikurse kanë dashur të thonë "Ne besojmë në xhihad, por jo kundër Amerikës"...
Kur ka qenë në interes të Amerikës që muslimanët ta mundin Rusin në Afganistan, Arabia Saudite dhe dijetarët e mbretit haptas i kanë bërë thirrje rinis që ti përgjigjen thirrjes për xhihad. Mirëpo, kur në të njëjtin vend, në Afganistan, është paraqit armiku tjetër, Amerika, e njëjta kryesi felëshuese e ndalon dhe e dënon ashpër pjesëmarrjen në luftën e re. Kjo ka qenë arsyeja që shejh Nasir bin Hama del-Fahd e ka shkrua një deklaratë të shkurtër me titull "Ashtu është kur xhihadi është për hir të Amerikës".
Humbja e rrejshme e Shtetit Islamik të Afganistanit, ndërsa nga një anë pëshpëritja shejtanike e dijetarëve mbretërorë, ndërsa nga ana tjetër i kanë sjellë disa që të mendojnë për pjesëmarrje në sistemin shtetëror demokratik. Shejtani ua ka zmadhuar forcën ushtarake të kafirave, dhe mundësin për rezistencë ua ka paraqitur si të pamundshme. Kështu që e vetmja zgjedhje e mbetur ka qenë që ti pranojnë rregullat e lojës të okupatorit.
Hubali i kohës sonë e përhap demokracinë me shpatë
Ajo që flitet për islamin, është se është përhapur me shpatë. Çdo njeriu normal dhe intelektuali i është e qartë se asnjë ide, e veçanarishtë sistemi i hakimijes, nuk ka mundësi të përhapet në tokë pa forcë ushtarake. Islami nuk ka qenë i veçantë në këtë rregull, ashtu siç nuk është përhapja e demokracisë sot. I vetmi dallim është se Amerika sot në vend të shpatës përdorë bomba me fuqi të habitshme, duke mbytur një numër të madh të civilëve duke e quajtur dëm kolektiv. Kurse, kur në anën tjetër, iu përgjigjen më armatim relativisht primitiv në krahasim me të tyre dhe gjatë asaj mund të pësoj ndonjë civil, dhe kjo në media tregohet si një akt i pa njerëzishëm terrorist.
Amerika me forcë po e vendos qeverisjen demokratike në Afganistan dhe në Irak, duke vendosur kukullat e saja si liderë të zgjedhur "legjitim".
Kështu që njëri prej të "magjistëruarëve" pasi që është kthyer prej studimeve ka mbajt një ligjëratë në Bihaq dhe ka pohuar se gabimi më i madh i sunive në Irak ka qenë që i kanë bojkotuar zgjedhjet demokratike. Dijetarët e mbretit kanë gjetur arsyetim duke e përdredhur komentimin e rregullave të fikut "zgjedhja e një të keqe më të vogël për shkak të një dobie më të madhe" dhe të ngjashme, në mënyrë që ta lejojnë shirkun e demokracisë. Derisa eksplodimet e bombave amerikane drejtoheshin ndaj kodrave të Tora Bores larg Gadishullit Arabik me mijëra kilometra, sikur ata zgjidhnin të keqen më të vogël ndërmjet atyre bombave dhe shirkut të demokracisë.
Hamasi bie në kurthin e shirkut
Lëvizja ihvane e Hamasit në Palestinë hynë në garat demokratike të dizajnuar prej anës së Amerikës në vitin 2006. Amerikanët kanë shpresuar se, siç pohon njëri prej tyre, që Hamasi të humbë në zgjedhje, por edhe nëse fiton më lehtë do të jetë që të vihet nen kontroll kur të bëhet qeveri "legjitime" dhe ashtu do ta bart përgjegjësin për tërë atë që do të ndodhë në territorin që ai do ta këtë nen sundim.
Me dështimin e përpjekjeve të mëparshme të ihvancëve që të kapen për pushtet në Algjeri dhe Egjipt përmes votimeve, muslimanëve u është bërë e qartë mospranimi i një veprimi të tillë. Mirëpo, kësaj radhe ka qenë ndryshe – Hamasi ka fituar në zgjedhje. Ajo fitore e dukshme e dunjas në të vërtet ka qenë një disfatë e madhe për tërë Umetitn. Disa shejha që kanë qenë armiq të mëdhenj ndaj demokracisë, idesë së shirkut, kanë filluar që ti zbusin qëndrimet e tyre.
Ai trend global nuk e la anash as Bosnjën. Muxhahidët e dikurshëm të cilët kanë qenë të gatshëm që jetët e tyre ti japin në rrugë për ngritjen e ligjit të Allahut, duke e parë suksesin e dukshëm të Hamasit, mendojnë për krijimin e partisë politike e cila do të hynte në platformën demokratike.
Edhe më herët kishte hyrje individuale në partitë ekzistuese politike, por ato kanë qenë raste të izoluara nga ana e ihvancave të njohur. Kësaj here është fjala për ata të cilët ende paraqiten si selefij, edhe pse vetëm se kaherë e kanë braktis rrugën e selefëve.
Gjendja në Gaza
Populli e vlerësonte Hamasin në krahasim me lëvizjen kriminele nacionaliste të Fatahut. Për këtë arsye Hamsit i ka shkuar për dore që të paraqitet si lëvizje e pastër islame, edhe pse, ata të cilët janë të udhëzuar në fe, lehtë do ta vrejnë distancimin e madh të tyre prej principeve islame. Shumë konflikte ndërmjet palestinezëve shihen si luftëra ndërmjet dy grupeve: Hamasit dhe Fatahit. Mirëpo, rritja e vogël e dukshme e muxhahidëve të vërtet po bëhet gjithnjë e më e fuqishme. Siç është Ebu Mustafa, lideri i lëvizjes xhihado-selefiste në Gaza i cili thotë "Hamasi paraqet stilin e islamit amerikan..."
Çdoherë e më shumë një numër i madh i pjesëtarëve të krahut ushtarak të Hamasit po e sheh devijimin e tyre dhe po i bashkëngjiten menhexhit të selefive. Ebu Mustafa, pjesëtarët e Hamasit i krahason me akullin në diell duke pohuar se çdo minutë ata po shkrihen ndërsa selefit po bëhen të shumë numërt. Ai thotë se ata do ti japin Hamasit shansin që të kthehet prej rrugës së devijuar. Ai shpreson se konflikti i armatosur nuk do të jetë i nevojshëm pasi që Hamasi më hapin e tij po e shkatërron vetveten.
Sulmi në Gaza
Të gjithë e mbajmë në mend sulmin jevrej në Gaza para 3 muajve, kur janë mbytur më shumë se 1300 njerëz prej të cilëve gati gjysma kanë qenë civil. Në fillim të sulmit jevrej kemi pas rastin që të dëgjojmë deklarata të ashpra të liderit të Hamasit pos të tjerash "po e fillojmë intifadën e tretë", "do të dërgojmë operacione shehide në Izrael", etj. Natyrisht, se shumë shpejtë është vërtetuar se të gjitha ato kanë qenë biseda të thata, për arsye se nuk ka pasur as intifadë e as operacione shehide. Derisa edhe ata disa ushtarë të mbytur izraelit janë mbytur prej pronarëve të tankeve të tyre të cilët kanë menduar se bëhet fjalë për ushtarët e Hamasit.
E vetmja gjë që Hamasi ka qenë i mirë është që ti fotografoj të vdekurit nëpër rrugët e Gazës dhe duke i treguar ato foto në media. Në mënyrë që të pritet ndihmë prej Amerikës dhe Evropës, apo prej bashkësisë kafire ndërkombëtare, e jo prej Allahut.
Prej intervistës të emirit Supyan, muxhahidëve të Kaukazit, kuptojmë derisa një muxhahid të menhexhit selefi, i cili besohet të ketë kaluar prej Egjiptit në Gaza prej dëshirës për shehidllëk në luftë kundër jevrejëve, Hamasat e kanë arrestuar dhe ia kanë dorëzuar shërbimit sekret të Egjiptit. Ja edhe një pjese e shkëputur prej asaj interviste:
"KC:’... e pakëndshme është ti dëgjosh lajmërimet e liderëve të Hamasit. subhanAllah, ata mbështetën në Perëndimin, në bashkësinë Evropiane, në Obamën! Në përpjekje që të tregojnë besnikërinë e tyre ndaj demokracisë, kanë shkuar aq larg sa që një muxhahid ia kanë dorëzuar shërbimit sekret të Egjiptit, duke e emëruar pjesëtar të El-Kaides."
Emiri Supyan: Mashtrimi dhe Iluzioni i Hamasit shtrenjtë po i kushtojnë popullit palestinezë. Sionistët aprovojnë egërsinë në atë tokë ka 60 vite duke i mbytur muslimanët në mënyrën më barbariste. Sionistët vazhdimisht bombardojnë dhe sulmojnë, zbatojnë sulme nënçmuese dhe operacione të mëdha ushtarake. Në të njëjtën kohë, Hamasi nuk ua ka siguruar strehimet e thjeshta popullit (prej aeroplanëve). Donë të thotë se ata nuk janë përgatitur për një luftë serioze, nuk ka ndonjë vend në botën islame të jenë dërguar para më tepër prej vendeve arabe se sa në Palestinë.
Reagimet
Duke e pasur parasysh atë, shumica e atyre që e kanë marrë rrugën e demokracisë, si shembull e kanë marrë Hamasin, duke shpresuar se do të lihen të qetë nëse i pranojnë rregullat e lojës të mveshura prej perëndimit, disa prej nesh kanë shpresuar se këto ndodhitë e fundit do të jenë argument për të kuptuar se shirku i quajtur demokraci nuk garanton siguri. Përkundrazi ajo është një rrugë drejtë nënçmimit në dynja dhe xhehenemit të përhershëm në ahiret, Allahu na mbrojt prej tij.
Në vend të asaj që të marrin mësim për tu mbushur mend, bindja e tyre për rrugën e drejtë të Hamasit edhe më shumë u është shtuar. Në numrin më të ri, të revistës të dikurshme islame ndërsa tani politike është paraqitur teksti "Holokosti sionist në Gaza" duke ju falënderuar Hamasit dhe Ismail Hanijut (liderit të tyre) si "Reprezentues Islamik."
Qorrsokaku – ku më tutje?
Është e qartë se shumë tekste kanë ndikuar që njerëzit ta ndërrojnë bindjen e tyre. Edhe përkundër përpjekjeve të reja për tu themeluar një parti politike për të dalë në zgjedhje, në regjionin e BH ajo ende nuk ka ndodhë. Me tërë këtë ide është arritur në qorrsokak që është vështirë për të dalë prej tij. Në realizimin e kësaj ideje nuk ka shumë interesim, e as tërheqja prej saj nuk është e thjeshtë apo ndoshta shejtani ashtu ua paraqet. Prej fjalëve të iniciatorit të kësaj ideje mund të shihet se është i vetëdijshme për problemin në të cilin gjinden:
"Allahu na i ka zëvendësuar hoxhallarët kur ata i janë dedikuar jetës së lehtë dhe disa ritualeve – islame... Allahu na ka ardhur me këtë sahwa-zgjim të ri (dhe njerëz) të cilët i janë dedikuar tërë jetën e tyre islamit dhe e kanë përqafuar tërë islamin...nëse disa prej nesh nuk e dëshirojnë atë – Allahu do të sjellë të tjerë të cilët do ta dëshirojnë atë, ndërsa neve davetxhive-thirrësve do të na takoj vendi i hoxhallarëve të viteve 90-ta..."
"...se vallahi ia kamë frikën dënimit të Allahut ndaj nesh, të cilat i kemi ditur, i kemi shijuar, ndërsa tani kemi zgjedhë disa të tjerë, rrugë të lehta të punës për islam. Lehtë është të gjesh arsyetim për veten tënde para njerëzve dhe në dynja. Por, tek Allahu është vështirë."
E vetmja zgjedhje pozitive për këta njerëz është që ti pendohen Allahut dhe ti braktisin ligjet të cilat i kanë shpikur njerëzit. Për hakimije të bëhet xhihadi, të derdhet gjaku, të mobilizohet ushtria... Të gjithë kafirat në botë janë bashkuar kundër vendosjes të ligjit të Allahut në tokë. Me humbjen e komunizmit dhe ideve tjera, demokracia mbet e fundit dhe e vetmja për të ju kundërvu islamit pra si ka mundësi që dikush të qëndrojë në anën e demokracisë dhe në të njëjtën kohë ta konsideron vetën muxhaid? Muxhahida janë ata të cilët luftojnë që fjala e Allahut të jetë më e larta, ndërsa demokracia më e ulëta.
Elhamdulilah, Allahu nuk e ka bërë që islami të varet prej këtyre njerëzve. Rruga e drejt dallohet qartë prej devijimit. Edhe sikur ata të pendoheshin kurrë në mesin tonë nuk do ta kishin atë autoritet që dikur e kanë pasur për arsye se do të ekzistoj një dozë e skepticizmit në shikim të përsëritjes të devijimit të tyre. Ne nuk i lusim ata që të pendohen për arsye se islami nuk varet prej tyre, por ajo është mirë për vetë ata, para se të jetë vonë.
Xhumu'a, 7. rabiu-thaani 1430. h. (3. prill 2009)
Dr. Ebu Hazim el-Xhibali
